سلاله پاکان: به گزارش روابط عمومی کانون فرهنگی هنری سلاله پاکان یکی از گنجینه های ارزشمند مذهب تشیع کتاب شریف صحیفه سجادیه می باشد که از حضرت امام زین العابدین علی بن الحسین علیهما السلام به یادگار مانده است.
امام سجاد ـ عليه السلام ـ در آن دوران اختناق، از سوي حاكمان اموي همواره تحت نظر بود و تمامي رفتار و آمد و شد حضرت را شديداً تحت كنترل قرار ميدادند و به تعريفي آن بزرگوار را خانه نشين كرده و در خانة ايشان را به روي شيعيان بسته بودند و نميگذاشتند مردم به راحتي از معارف الهي امام ـ عليه السلام ـ استفاده نمايند.
در اين هنگامة دردآلود، امام سجاد ـ عليه السلام ـ تنها سلاح برّنده و مؤثر خود در برابر سيل هجوم ظلم و تعدّي و انحراف حاكمان وقت را دعا و مناجات دانسته و رسالت الهي و نوراني خود را در قالب دعا متبلور ساخت. بيشك تأثير دعا در آن شرائط زماني حتي از جهاد با شمشير و نبرد با سلاح گرم مؤثرتر بود. تا جائي كه حضرت امام خميني (ره) در وصيتنامة الهي ـ سياسي خودشان از آن به عنوان قرآن صاعد ياد ميكند و آن را زبور آل محمد مينامند و ميفرمايند كه ما مفتخريم كه ادعيه حيات بخش كه او را قرآن صاعد ميخوانند از ائمه معصومين ـ عليهم السلام ـ است.
اين دعاها و مناجاتها به نام صحيفه سجاديه معروف است، و پس از قرآن و نهج البلاغه بزرگترين و غنيترين گنجينة حقايق و معارف الهي به شمار ميرود، به طوري كه بزرگان شيعه آن را أخت القرآن، انجيل اهل بيت ـ عليهم السلام ـ و زبور آل محمد ـ عليهم السلام ـ ناميدهاند.
صحيفه سجاديه كامله، مجموعهاي از 75 دعا و نيايش بوده است كه امام سجاد ـ عليه السلام ـ املا نموده و امام باقر ـ عليه السلام ـ و برادرش زيد بن علي آن را در دو نسخه نوشتهاند.
متاسفانه آنچه امروزه در جامعه ما مشهود است این است که مردم بیش از آنکه دست به دعا بردارند چشم به پیش بینی های هواشناسی از سایت های داخلی و خارجی دوخته اند. غافل از آنکه دعا سلاح مومن است و به برکت دعا، اگر همه ملزومات آن رعایت شده باشد، خداوند هر ناممکنی را ممکن می سازد.
بدین منظور در این نوشته خواستیم بواسطه زانوزدن در محضر حضرات معصومین علیهم السلام - بالاخص حضرت امام سجاد علیه السلام - دست به دعا برداریم و دعای نوزدهم صحیفه سجادیه را با هم زمزمه کنیم .
وَ کانَ مِنْ دُعَائِهِ، علیهالسلام عِنْدَ الِاسْتِسْقَاءِ بَعْدَ الْجَدْبِ
(۱) اللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَیثَ، وَ انْشُرْ عَلَینَا رَحْمَتَک بِغَیثِک الْمُغْدِقِ مِنَ السَّحَابِ الْمُنْسَاقِ لِنَبَاتِ أَرْضِک الْمُونِقِ فِی جَمِیعِ الْآفَاقِ.
(۲) وَ امْنُنْ عَلَی عِبَادِک بِإِینَاعِ الثَّمَرَةِ، وَ أَحْی بِلَادَک بِبُلُوغِ الزَّهَرَةِ، وَ أَشْهِدْ مَلَائِکتَک الْکرَامَ السَّفَرَةَ بِسَقْی مِنْک نَافِعٍ، دَائِمٍ غُزْرُهُ، وَاسِعٍ دِرَرُهُ، وَابِلٍ سَرِیعٍ عَاجِلٍ.
(۳) تُحْیی بِهِ مَا قَدْ مَاتَ، وَ تَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ وَ تُخْرِجُ بِهِ مَا هُوَ آتٍ، وَ تُوَسِّعُ بِهِ فِی الْأَقْوَاتِ، سَحَاباً مُتَرَاکماً هَنِیئاً مَرِیئاً طَبَقاً مُجَلْجَلًا، غَیرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ، وَ لَا خُلَّبٍ بَرْقُهُ.
(۴) اللَّهُمَّ اسْقِنَا غَیثاً مُغِیثاً مَرِیعاً مُمْرِعاً عَرِیضاً وَاسِعاً غَزِیراً، تَرُدُّ بِهِ النَّهِیضَ، وَ تَجْبُرُ بِهِ الْمَهِیضَ
(۵) اللَّهُمَّ اسْقِنَا سَقْیاً تُسِیلُ مِنْهُ الظِّرَابَ، وَ تَمْلَأُ مِنْهُ الْجِبَابَ، وَ تُفَجِّرُ بِهِ الْأَنْهَارَ، وَ تُنْبِتُ بِهِ الْأَشْجَارَ، وَ تُرْخِصُ بِهِ الْأَسْعَارَ فِی جَمِیعِ الْأَمْصَارِ، وَ تَنْعَشُ بِهِ الْبَهَائِمَ وَ الْخَلْقَ، وَ تُکمِلُ لَنَا بِهِ طَیبَاتِ الرِّزْقِ، و تُنْبِتُ لَنَا بِهِ الزَّرْعَ وَ تُدِرُّ بِهِ الضَّرْعَ وَ تَزِیدُنَا بِهِ قُوَّةً إِلَی قُوَّتِنَا.
(۶) اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَینَا سَمُوماً، وَ لَا تَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَینَا حُسُوماً، وَ لَا تَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَینَا رُجُوماً، وَ لَا تَجْعَلْ مَاءَهُ عَلَینَا أُجَاجاً.
(۷) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ ارْزُقْنَا مِنْ بَرَکاتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، «إِنَّک عَلی کلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ».[۱]
دعای آن حضرت به وقت طلب باران پس از خشکسالی
(۱) بارخدایا، ما را به باران سیراب ساز، و رحمتت را بر ما بگستران به باران بسیار از ابری که برای رویانیدن گیاه شگفتانگیز در همه آفاق روان گشته،
(۲) و بر بندگان خود با به بار آمدن میوه منّت گذار، و سرزمینهای مرده را با شکفتن شکوفهها زنده کن، و فرشتگان بزرگوار خود را به بارانی سودمند گواه گیر، بارانی بسیار و انبوه، و پیوسته با برکات گسترده، بارانی تند و سریع و شتابان،
(۳) تا هر چه مرده است به آن زنده نمایی، و آنچه از میان رفته به ما بازگردانی، و آنچه آمدنی است بیرون آوری و به سبب آن روزیها را وسعت بخشی، ابری در هم فشرده، کامبخش و گوارا و فراگیرنده و خروشان که بارانش دائمِ ویران کننده، و برقش فریبنده (بدون باران) نباشد.
(۴) بارخدایا ما را به بارانی فریادرس و برطرف کننده قحطی سیراب کن، بارانی رویاننده گیاه، سبز کننده - دشت و دَمَن، وسیع و پرمایه، که به سبب آن گیاه روئیده پژمرده را خرم کنی، و آن را برای گیاه شکسته مومیایی قرار دهی.
(۵) بارخدایا بر ما بارانی فرست که به آن از تپهها آب سرازیر گردانی، و چاهها را لبریز کنی، و نهرها را روان سازی، و درختان را برویانی، و قیمتها را در همه شهرها ارزان کنی، و چهارپایان را قوّت دهی و خلایق را زندهدل و نکوحال فرمایی، و روزیهای پاکیزه را برای ما کامل گردانی، و کشت و زرع ما را برویانی، و پستانها را پرشیر سازی، و نیرویی بر نیروی ما بیفزایی.
(۶) بارخدایا سایه آن ابر را بر ما باد گرم و زهرآگین مساز، و سردی آن را بر ما شوم و ناخجسته منما، و باریدنش را بر ما باران عذاب قرار مده، و آبش را در کام ما تلخ و ناگوار مگردان.
(۷) بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و از برکات آسمانها و زمین روزی ما ساز که تو بر هر چیز توانایی.
برچسبها:
صحیفه سجادیه,
دعای باران امام سجاد علیه السلام,
قرآن و نهج البلاغه,
وصیت نامه امام خمینی
